การหลุดร่อนเป็นการเสื่อมสภาพของวัสดุจากชิ้นส่วนโดยการแยกตัวออกจากผิวหน้าวัสดุ ปรากฏการณ์นี้สามารถเกิดขึ้นได้จากหลายกลไกประกอบไปด้วยการฟอร์มตัวและการขยายตัวของรอยร้าวล้า (Fatigue Crack) ที่เกิดขึ้นภายใต้ผิวหน้าชิ้นงาน กลไกที่เกิดขึ้นจะคล้ายกับกลไกของการล้าที่ผิวหน้า (Surface Fatigue) ซึ่งจะได้กล่าวในลำดับถัดไป กลไกอื่นๆ ที่สามารถนำไปสู่การหลุดร่อนจะเกี่ยวกับการขยายตัวของคลื่นกระแทกผ่านไปยังผิวหน้าด้านตรงกันข้ามของผิวหน้าวัสดุหลังจากถูกแรงกระแทก อันเป็นผลให้เกิดแรงเค้นแบบเฉพาะที่ (Localized Stress) และนำไปสู่การแตกร้าวในบริเวณที่ใกล้กับผิวหน้าชิ้นส่วน การแตกร้าวภายใต้ผิวหน้าชิ้นงานทำให้เกิดการแตกร้าวของผิวหน้าและมีเศษโลหะกระเด็นออกจากผิวหน้าวัสดุ และในลักษณะที่คล้ายกัน การเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิอย่างรวดเร็วสามารถทำให้เกิดการเสียหายด้วยการหลุดร่อนได้ การหลุดร่อนสามารถเกิดได้ทั้งในโลหะ หรือเซรามิกส์ หรือผิวหน้าที่ผ่านการเคลือบ ส่วนใหญ่มักเกิดในชิ้นส่วนของพวกยานเกราะ ฟันเฟืองและแบริ่ง เป็นต้น ดังแสดงตัวอย่างในรูปด้านล่าง
การหลุดร่อนจากการล้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น